"Ik kijk er iedere week weer naar uit!"

Seyfullah komt al 2 jaar iedere week bij Hen. Hen kreeg 2 jaar geleden de vraag of hij interesse had dat iemand af en toe bij hem langs kwam voor een praatje. Hen zit al jaren in een rolstoel. “Ik weet veel, maar ik kan alleen niets meer,” vertelt Hen. Hen vond het dan ook prima dat er iemand langskwam met een vrijwilliger. Gewoon om te kijken of het klikte. En die klik was er meteen vanaf de eerste keer dat Seyfullah bij Hen langskwam. “Dat zat meteen goed,” vertelt Hen. “Ik kijk er iedere week weer naar uit. We praten over van alles en nog wat. We praten hoe het gaat, wat we die week hebben meegemaakt en nog veel meer.”

Altijd op pad

Hen maakt zelf nog altijd veel mee. Want ook al zit hij in een rolstoel, Hen gaat vaak op pad. “Ik ben altijd weg, ik ga er graag op uit,” vertelt Hen. Zijn scootmobiel heeft een extra zware accu. Dat is ook wel nodig want Hen gaat regelmatig naar Roermond of Venlo. Gewoon, lekker op pad. Hen: “Ik was vroeger altijd bezig en onderweg. Als muzikant of om te sleutelen aan auto’s. Ik ga nu nog altijd graag op pad.” En ook de muziek is er nog altijd. De muziek staat de hele dag aan bij Hen. Behalve als Max Verstappen moet rijden. Dan zit Hen voor de tv en kijkt hij alles. Trainingen, kwalificaties en natuurlijk de race zelf. Dat Hen fan is van Max Verstappen is niet te missen want in zijn woonkamer staat een vitrinekast vol petten, helmen en kleine Formule 1 wagens. Hen gaat dan ook regelmatig naar de fanwinkel in Swalmen. “Ik heb ook nog veel kleding van Max,” vult Hen trots aan.

Echte vrienden

Hen kijkt iedere week uit naar het bezoek van Seyfullah. Hen: “Iedere week is weer anders. We praten altijd honderduit. We zijn inmiddels echte vrienden geworden. Hij weet nog beter alles te liggen hier in huis dan ik zelf. Ik kan ook zelf bijna nergens meer bij.”
Klaar staan voor een ander, iets betekenen voor iemand anders. Voor Seyfullah is dit heel vanzelfsprekend. Hij komt dan ook graag langs bij Hen. Voor een praatje maar ook om hem een handje te helpen als dat nodig is. Bijvoorbeeld om de papieren klaar te leggen die Hen nodig heeft voor de afspraak in het ziekenhuis. Seyfullah: “Ik vind het heerlijk om bezig te zijn. Niets doen is niets voor mij.”

Wederzijdse klik

“Ik ben ook vrijwilliger bij het Burgerbos. En een paar jaar geleden ben ik begonnen om wel eens boodschappen te doen voor anderen. En zo kwam ik 2 jaar geleden in contact met Hen,” vertelt Seyfullah. Ook Seyfullah voelde de klik meteen: “Ik kom graag bij Hen, het is altijd gezellig. Soms gaan we samen lekker naar buiten, als het weer goed is. Hen op de scootmobiel en ik op de fiets. Dan gaan we gezellig op pad. Maar we blijven ook wel eens binnen om gezellig te kletsen. We zijn echte vrienden geworden,” zegt Seyfullah oprecht. Seyfullah merkt op dat Hen nooit moppert: “In al die jaren dat ik hier kom, heb ik Hen nog nooit horen mopperen. Hij is altijd positief.” Daarop reageert Hen meteen: “Als ik alleen maar zou klagen, was ik er al lang niet meer geweest.”

Er graag voor anderen zijn

Ook Els is al jaren Thuisvrijwilliger. Els: “Ik wil graag iets voor iemand anders doen. Dat deed ik al tijdens mijn werk als muziektherapeut bij De Zorggroep. Na mijn pensioen bleef ik doorwerken. Ik wilde er ook graag voor anderen zijn. En dus werd ik Thuisvrijwilliger.” Ze ging eerst regelmatig bij een mevrouw op bezoek. Toen deze mevrouw een paar jaar geleden overleed, heeft Els nog harp gespeeld op de uitvaart. Dit was een verzoek van de kinderen.

“Neet foetele!”

Nu gaat Els al 1,5 jaar bijna iedere week naar een andere mevrouw. Els: “Zij wil graag dat ik haar mee naar buiten neem. Toch moet ik iedere week mijn best doen om haar mee naar buiten te nemen. Mevrouw ziet het dan toch niet zitten. ‘Maar volgende week zorg je ervoor dat we toch naar buiten gaan’ zegt de mevrouw zelf.” En zo gaan Els en de mevrouw soms samen naar buiten om lekker te genieten van de frisse lucht. “Mevrouw vindt het heerlijk om dan even buiten te zijn geweest. Maar vaak blijven we binnen. En ook dat is gezellig,” vertelt Els. Binnen wordt er gezellig gekletst. En ook veel gekaart. Jokeren is het favoriete kaartspelletje. Wie er meestal wint? “Mevrouw wint meestal. Ze laat altijd trots de joker-kaart zien als ze die in haar hand heeft. En die heeft ze vaak in haar hand,” lacht Els. Valsspelen gebeurt zeker niet: “Nee, nee. Want we zeggen altijd: Neet foetele!”

Wat een praatje kan doen

Een praatje kan echt ontzettend veel doen. Ook voor jezelf als Thuisvrijwilliger. Of het veel tijd kost? Els: “Je kunt zelf heel duidelijk aangeven wat je zelf wilt en hoeveel tijd je vrij kunt maken. Dit bepaal je helemaal zelf. Je hoeft er ook niet iedere week tijd voor vrij te maken. Eens per 2 weken kan bijvoorbeeld ook. Verder kun je ook aangeven wat je wilt doen met iemand. Wel of geen spelletje spelen, alleen maar met iemand wandelen. Geef het vooral zelf duidelijk aan.” Seyfullah vult aan: “En het gaat er vooral om of het klikt met diegene waar je op bezoek gaat. Want je bouwt er echt een relatie mee op.”

En op een relatie kun je vertrouwen. Vrijwillig is dan ook niet vrijblijvend. Seyfullah: “Je maakt een afspraak dat je er voor iemand bent. Natuurlijk komt er soms iets tussen. Maar dan bel ik om af te spreken dat ik op een andere dag even langskom. Je kunt niet alleen maar langsgaan als het jou uitkomt. Als je al 2 jaar iedere week bij iemand langsgaat, gaat dat allemaal vanzelf. Op een gegeven moment ga je niet altijd echt als vrijwilliger bij iemand langs, maar als vriend. Ik hoop dat er straks ook iemand voor mij klaarstaat en bij mij langskomt.”

Voor jou een paar uurtjes per keer, voor de ander een wereld van verschil!

Lijkt het jou iets om een praatje te maken, een wandeling te maken of er gewoon even voor iemand te zijn? Wie weet heb jij ook een klik en heb je er binnenkort een nieuwe vriend bij. Meld je aan als Thuisvrijwilliger. Stuur een e-mail naar vera.jacobs@beesel.nl. Of bel 077 – 207 21 68.

Op de foto Hen in het midden en thuisvrijwilligers Seyfullah (links) en Els (rechts).